Ονυχομυκητίαση ονομάζεται μια συχνή μόλυνση που προσβάλει το νύχι. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο αισθητικό, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά και θέμα υγείας. Eάν η μόλυνση στο νύχι δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, τότε αυτή θα επεκταθεί σε όλο το νύχι αλλά και στα γειτονικά νύχια. Επίσης το πρόβλημα μπορεί να μεταδοθεί και σε άλλα άτομα ή να δημιουργήσει σοβαρότερες λοιμώξεις στο ίδιο το άτομο.
Η κακή υγιεινή του ποδιού αλλά και διάφορες παθολογικές καταστάσεις δρουν επιβαρυντικά στην εμφάνιση της μόλυνσης. Έτσι ανατομικές ανωμαλίες των δακτύλων, καταπόνηση των ποδιών λόγω αθλητικών δραστηριοτήτων, τραυματισμοί, πολύωρη χρήση κλειστών υποδημάτων, υπεριδρωσία, σακχαρώδης διαβήτης, περιφερικές νευροπάθειες και αγγειοπάθειες μπορούν να δημιουργήσουν το πρόβλημα. Τέλος φαίνεται ότι σε κάποια άτομα υπάρχει προδιάθεση να αναπτύξουν ευκολότερα ονυχομυκητίαση.
Η προσβολή των νυχιών στα πόδια είναι συχνότερη από αυτή στα χέρια. Oι μικροργανισμοί που ειναι υπεύθυνοι για τη μόλυνση μπορεί να προέρχονται από άλλον άνθρωπο, από τα ζώα ή από το έδαφος. Η προσβολή του όνυχα ενδέχεται να ξεκινά από τα πλάγια, την βάση ή την επάνω επιφάνεια του νυχιού. Το προσβεβλημένο νύχι παρουσιάζει αρχικά διαφορετικό χρώμα κατά τόπους. Στη συνέχεια ξεκολλά από κάτω ή παχύνεται.
Η σωστή διάγνωση της ονυχομυκητίασης εξασφαλίζεται με την άμεση αναζήτηση των μυκήτων στο μικροσκόπιο. Συνήθως η εξέταση ολοκληρώνεται με καλλιέργεια ή PCR για την ανίχνευση του υπεύθυνου οργανισμού.
Είναι προφανές ότι όσο πιο περιορισμένη είναι η βλάβη και πιό νωρίς ξεκινήσει κανείς τα φάρμακα, τόσο πιό αποτελεσματική θα είναι η θεραπεία. Η ονυχομυκητίαση είναι δύσκολη στην θεραπεία. Συχνά η θεραπεία αποτυγχάνει ή υποτροπιάζει. Ο γιατρός έχει στην διάθεση του πλήθος φαρμάκων τόσο για τοπική χρήση, όσο και από του στόματος αγωγή. Τις περισσότερες φορές δεν αρκεί η τοπική αγωγή αλλά χρειάζεται ο συνδυασμός δισκίων με λάκες. Οι θεραπείες είναι πολύμηνες και αρκετά δαπανηρές.
Καταλαβαίνει κανείς ότι σημαντικό ρόλο παίζει η πρόληψη της λοίμωξης. Η αποφυγή τραυματισμού, των ποδιών, η χρήση κατάλληλων υποδημάτων, η επιμελής τήρηση των κανόνων υγειινής παίζει σημαντικό ρόλο. Το πλύσιμο με νερό και σαπούνι, το καλό στέγνωμα των ποδιών, η συχνή αλλαγή καλτσών, ο περιοδικός έλεγχος για μικροτραυματισμούς είναι κάποια απλά μέτρα. Επίσης η αποκλειστική χρήση των δικών μας υποδημάτων, η αποφυγή βάδισης ξυπόλυτα και η εφαρμογή πούδρας στα πόδια που ιδρώνουν εύκολα μειώνει την συχνότητα των λοιμώξεων.