Η επαφή με τις τσούχτρες αποτελεί ένα τυχαίο γεγονός. Προκαλείται εξάνθημα που παίρνει τη μορφή κυματοειδών γραμμών στο σημείο επαφής με τα πλοκάμια του θαλάσσιου οργανισμού. Παράλληλα παρατηρείται έντονος πόνος ή τσούξιμο τοπικά. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστεί ναυτία, έμετος, κοιλιακό άλγος, κράμπες, ακόμα και δύσπνοια ή κώμα. Η αντιμετώπιση έγκειται αρχικά στο να απομακρύνουμε τα υπολείματα (χνούδι) απο τα σημεία του δέρματος που ήρθε σε επαφή. Ξεπλένουμε την περιοχή με θαλασσινό νερό. Η χρήση κανονικού νερού βρύσης θα επιτείνει το πρόβλημα. Εναλλακτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κοινό ξύδι. Για καλύτερο αποτέλεσμα μπορούμε στη συνέχεια να απλώσουμε αφρό ξυρίσματος και να ξυρίσουμε την περιοχή. Ο πόνος ανακουφίζεται με ένα απλό παυσίπονο, ενώ για την τοπική φλεγμονή βοηθά κρέμα κορτιζόνης σε συνδυασμό με αντισταμινικό χαπάκι.
Δαγκώματα από σκύλους και γάτες είναι εξίσου συχνά. Οι περιοχές που τραυματίζονται συχνότερα είναι τα άκρα. Τα δήγματα από ζώα ενέχουν πάντα τον κίνδυνο λοίμωξης. Η μόλυνση μπορεί να οφείλεται σε μια πληθώρα μικροργανισμών που περιλαμβάνει μικρόβια, μυκήτες και παράσιτα. Η επίπτωση του δήγματος μπορεί αν είναι από μια απλή αμυχή έως μια γενικευμένη μόλυνση. Η πρώτη μας φροντίδα είναι να πλυνούμε την περιοχή καλά με νερό και σαπούνι. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια μεγάλη σύριγγα για να ξεπλυθεί η πληγή με μεγάλη πίεση. Ακολουθεί το κλείσιμο της περιοχής με γάζες. Εάν η πληγή αιμορραγεί θα χρειαστεί πίεση με τις γάζες και κλείσιμο με ελαστικό επίδεσμο. Ενημερώνουμε τον γιατρό για επαρκή εμβολιασμό κατά του τετάνου. Προσπαθούμε να μάθουμε περισσότερα για το ιστορικό του ζώου: εαν ανήκει σε κάποιον, εαν έπασχε από κάτι, κλπ. Ο γιατρός θα καθαρίσει το τραύμα και θα αποφασίσει εαν χρειάζεται συρραφή (ράψιμο) και χορήγηση κάποιου φαρμάκου.
Tα τσιμπήματα από κουνούπια ή άλλα έντομα είναι το πιο συχνό δερματολογικό πρόβλημα τους καλοκαιρινούς μήνες. Αυτό που παρατηρεί κανείς είναι κατά τόπους εμφάνιση ερυθρών, «πρησμένων» βλαβών σε διάφορα σημεία του σώματος, κυρίως στα ακάλυπτα μέρη από ρούχα. Τα κόκκινα σημάδια που εμφανίζονται είναι αντίδραση του ανθρώπινου οργανισμού στις εκκρίσεις του εντόμου. Ενίοτε εμφανίζεται μια κεντρική φυσαλίδα στις βλάβες ή και αιμορραγικά στοιχεία. Το άτομο αισθάνεται φαγούρα στα σημεία του δήγματος. Αυτό καθεαυτό το τσίμπημα του κουνουπιού δεν είναι κάτι το ανησυχητικό. Οι βλάβες υποχωρούν μετά από λίγες μέρες. Εάν χρειαστεί να αντιμετωπιστούν τα συμπτώματα, ο ιατρός θα συνταγογραφήσει μια κορτιζονούχο κρέμα και ένα αντισταμινικό από το στόμα. Τα κουνούπια όμως μπορεί να είναι φορείς διαφόρων ασθενειών. Η ελονοσία, η λεϊσμανίαση είναι οι γνωστότερες παθήσεις που απαντώνται στον τόπο μας από πολλά χρόνια. Τα τελευταία χρόνια έκανε την εμφάνισή της στην χώρα μας η νόσος από τον Ιό του Δυτικού Νείλου. Ο ιός μεταδίδεται στον άνθρωπο από μολυμένο κουνούπι. Στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, η λοίμωξη δεν προκαλεί συμπτώματα. Ένας στους πέντε ανθρώπους που θα μολυνθεί θα αρρωστήσει. Συχνότερα εμφανίζεται πυρετός αλλά και πονοκέφαλος, μυιαλγίες, αρθραλγίες, εμετός, διάρροια, εξάνθημα, κόπωση ή εξάντληση. Σπανιότερα κάνει σοβαρότερες νευρολογικές επιπλοκές όπως μηνιγγοεγκεφαλίτιδα. Είναι σημαντικό λοιπόν να προλαμβάνουμε τα τσιμπήματα. Φοράμε μακριά ρούχα και κάλτσες. Εάν δεν είναι δυνατόν, εφαρμόζουμε στις εκτεθειμένες επιφάνειες του σώματος εντομοαπωθητική λοσιόν. Τα εντομοαπωθητικά επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται από παιδιά και έγκυες. Τα κατάλοιπα της λοσιόν πρέπει να ξεπλένονται στο τέλος της μέρας προς αποφυγή πιθανού ερεθισμού. Όσο αφορά το σπίτι μας, η τοποθέτηση σιτών, η αποστράγγιση λιμναζόντων νερών και η χρήση εντομοαπωθητικών χώρου βοηθά στην απομάκρυνση των κουνουπιών.